Wat is er Nieuw?

moeder en dochter ruzie na sterilisatie

Welkom bij kattenforum SjEd

Registreren Aanmelden
Hoi allemaal,

Ik heb het forum al een paar dagen doorgezocht maar nog niet echt een zelfde situatie gevonden als waar ik me in bevind. Vandaar dat ik een nieuw topic open.. mocht dit niet de bedoeling zijn, hoor ik het vanzelf..

Ik zit met m’n handen in m’n haar en zal de situatie voorleggen (wordt een lang verhaal ben ik bang)

Ik heb twee poezen, Pip van 2,5 en Cherry van 1,5 jaar. Cherry is de dochter van Pip. Pip heeft dus 1,5 jaar geleden een nestje gehad (bewust) en daarvan heb ik Cherry gehouden. Pip is daarna gesteriliseerd.

Pip en Cher zijn altijd elkaars schaduw geweest, deden alles samen, sliepen samen, waste elkaar, waar de één was was de ander en nooit uit elkaar geweest.

Vorige week woensdag 2 januari heb ik Cher laten steriliseren ivm krolsheid. Hiervoor heb ik haar een aantal maanden aan de poezenpil gehad omdat ik lichtelijk geïrriteerd werd van het gegil s’nachts en ik nog niet de financiële middelen had om een sterilisatie te betalen. Na 3 maanden heb ik haar van de pil afgehaald en daarna is de krolsheid eigenlijk minimaal terug gekomen. Cher was voor haar sterilisatie denk ik al een half jaar ‘pilvrij’.

Goed, ik Cher naar de DA gebracht en later op de dag opgehaald. Zij had een shirtje aan omdat ik bang was dat zij of Pip het kapot zou likken. Bij thuiskomst Cher uit haar reismandje laten lopen (eh, wankelen ;-) ) en vanaf toen is het mis. Pip begon gelijk te blazen en te grommen en heeft zich terug getrokken in de badkamer.
Ik heb de hele avond verder met Cher op de bank gezeten want zij was zeker nog niet haarzelf. Wankelde veel, moest 2 keer spugen en heeft 1 keer haar urine laten lopen.

Ik heb s’avonds toch haar shirtje uit gedaan omdat ik dacht dat Pip daar op reageerde. Dat was dus niet het geval.
Pip heeft zich de hele avond niet laten zien en als ze elkaar zagen was het grommen en blazen. Cher mee naar bed genomen en s’nachts kwam Pip wel kijken en was het weer grommen blazen.
De dag er na heb ik Pip niet in de woonkamer gezien (bang?) en hetzelfde: als ze elkaar zagen, aangezien Cher haar wel opzocht, was het grommen blazen en zelfs aanvliegen.
Ik ben er continue bij geweest en als het zo ver was hun proberen uit elkaar te halen.
Advies gevraagd aan de DA en die zei dat ik de dag er na toch op controle moest met Cher, dus Pip mee moest nemen. Omdat het waarschijnlijk de geur was.

Vrijdagochtend hebben ze elkaar flink aangevlogen en heb ik ze apart gezet. Ik durfte het niet meer aan hun samen in een ruimte te laten.
S’middags naar de DA, en hij kwam met een opmerkelijk advies. Hij heeft ze samen in een hokje gezet voor 2 uur, ze hadden dan een gezamenlijke vijand en zouden dan hopelijk verbroederen.
Ze hebben een aantal keer lelijk gedaan tegen elkaar (vertelde de DA). Toen ik ze mee naar huis nam was het advies om eerst Cher los te laten en na 15 min Pip. Dit gedaan en het was gelijk weer blazen en grommen....

S’avonds ging ik naar een musical en heeft mijn moeder ze in de gaten gehouden. Pip trok zich merendeels terug in de slaapkamer en als ze elkaar zagen opnieuw grommen blazen.
S’nachts heb ik ze apart gedaan omdat ik dan niet op ze kon letten en ik bang was dat ze elkaar echt de hersens insloegen. Ook Cher was nog maar net geholpen natuurlijk.

Zaterdag de hele dag bemiddeld tussen die twee maar het werd niet beter. Ze hebben elkaar een aantal keer aangevlogen en telkens kwam ik er tussen. Ook bij bijna aanvallen en grommen blazen heb ik ze gecorrigeerd. Maar ik trok het niet meer, was kapot van de spanning en kon eigenlijk geen kant op in huis. Durfte ze niet alleen te laten.
S’avonds was het nog steeds blazen en grommen en heb ik besloten ze apart te houden.

Zondag middag kwamen mijn ouders op visite en mijn vader zei dat ik ze gewoon samen moest laten in de woonkamer anders wennen ze nooit.. dit gedaan, en dit ging al snel mis. Dikke ruzie en vlogen elkaar aan en belandde onder de bank. Mijn vader heeft ze uit elkaar getrokken (gebeten in z’n hand door Cher) en de verdere dag heb ik weer bemiddeld tussen die twee. Constant opgelet, gecorrigeerd als ze weer gingen blazen en grommen en ze zijn elkaar nog wel een paar keer (bijna) aangevlogen ondanks mijn oplettendheid.
S’nachts weer apart, dit keer de andere mee genomen naar bed.

Gisteren, maandag, weer de gehele dag bemiddeld en ik raakte zelf helemaal op. Ik trok het niet meer, zoveel (in)spanning..

Een aantal adviezen hier en daar gevraagd, verschillende reacties: juist bij elkaar en t gaat over / apart houden anders komt het niet meer goed ivm het vele vechten.....

Gisteravond was ik het helemaal zat en heb ik contact gehad met een gedragstherapeut (goh die mensen zijn ook prijzig zeg). Zij adviseerde om ze nu echt 48 uur apart te zetten en daarna te herintroduceren. De rust moet bij hunzelf terug komen voordat ze elkaar accepteren. Klinkt logisch...

Ik heb ze apart gezet. Cher in woonkamer en Pip in de slaapkamer.

Hoe nu verder? Het herintroduceren staat ook overal verschillend vermeld.. Vind het zo lastig.. Ben eigenlijk bang dat de relatie voorgoed verstoord is en ik 1 van de 2 moet herplaatsen :-(

Iemand die deze situatie ook heeft mee gemaakt en hoe is dat goed gekomen?


Ik hoop dat iemand mij kan helpen...
 
Neem deken met de geuren van hun op van voor je naar de dierenarts bent geweest, en wrijf dat over beide zodat ze weer zelfde geur krijgen.
Doe dit meerdere keren per dag.
Probeer ook eens terug te spelen met ze een spel dat ze samen kunnen doen zoals laser lichtje of hengel...
Geef ze ook snoepjes tss door.

Normaal is die ruzie na paar dagen gedaan.
Ik zou eerder denken dat ze ervoor zouden ruzie maken omdat 1 steriel was en de andere niet vaak gaat dat niet samen.

Maar hier is het dus echt de geur van bij de dierenarts die het probleem is dus enige is geur overbrengen.

Zou ze niet apart zetten dat geeft maar meer stress, maken ze ruzie of willen ze vechten ga je er tss of smijt je kussen naar ze zodat ze verschieten...
Blijft het na paar dagen nog duren dan kan je best anti stress spray gaan gebruiken zoals felisept bv of anti stress medicatie zoals telizen bv allebei online te kopen.

Gewoon geduld hebben en ingrijpen als ze willen vechten.
Hou ons op de hoogte
 
Klopt, wat jij zegt is ook iets voor te zeggen.. en dat is eigenlijk bij alle verschillende adviezen die ik krijg ‍♀️..
Ik moet ook gewoon werken, had toevallig vakantie (wat dus heel goed uit kwam) dus ik kan niet de hele dag opletten en corrigeren dmv een kussen of wat dan ook. Dat maakt het lastig. Waar nog bij komt dat ik vaak gehoord heb gekregen dat als ze een aantal keer vechten dat dan de relatie zo verstoord kan raken dat het chronisch verstoord blijft en dat wil ik absoluut voorkomen.
Vandaar dat ik het advies van die gedragstherapeut heb opgevolgd om ze, sinds gister, maar 48 uur gescheiden hou.. Of ik daar dus verstandig aan doe weet ik ook niet, omdat ze dan toch verschillend ruiken. De ene kamer ruikt gek genoeg anders dan de ander....
Oftewel, dilemma is nog steeds niet echt weg bij mij...... heel vervelend.
Weet gewoon niet waar ik goed aan doe en hoelang ik het ook de tijd moet geven..
Geduld wordt blijkbaar aardig op de proef gesteld!
 
Ik hou jullie op de hoogte, mochten jullie dat niet willen hoor ik het graag! Ik heb vanaf maandagavond apart gezet.
Goed, dat is dus 48 uur geleden. Bij agressie/spanning, deur weer dicht en morgen opnieuw proberen.
Als ik er niet ben dan moet de deur dicht. Als de kier goed gaat, dan de deur op een kier houden als ik er ben. Eerst moet dit goed gaan voor ik verder ga, vertelde de gedragstherapeut.

Ik had de deur eerst op het kleinste kiertje, dus dat ze elkaar alleen konden ruiken eigenlijk. Toen gingen ze beide snuffelen en waren ze best nieuwsgierig (mn moeder bij Cher en ik bij Pip zodat we beide het gedrag konden zien). Ze gingen toen ook met hun pootjes naar elkaar, ze raakte elkaar een soort van aan door de kier met hun pootje. Pip ging erbij op dr zij liggen en dr voeten uitgestrekt. Na 5 minuten ofzo dacht ik ik probeer het grotere kiertje, dus dat er een pootje tussen kon en ze elkaar min of meer zagen. Ze hebben elkaar vaak genoeg gezien en hebben aan beide kanten een snoepje gelegd. Was Pip niet erg van gecharmeerd en at ‘m liever wat verder weg haha. Uiteindelijk kwam Cher goed dichtbij de deur en toen kwam Pip ook, ze snuffelde en zaten bijna neus tegen neus voor hoever ik t kon zien. Cher miauwde even kort, een soort piepen. En toen ging een van de twee even grommen (volgensmij was het Cher maar weet niet zeker). Toen de deur dicht gedaan. Morgenavond weer proberen. Ga beide dekentjes even omwisselen.
 
Ik heb ongeveer een week lang de deur elke keer als ik thuis was op een kier gezet. Op een gegeven moment ging dit best oké en heb ik traphekjes aangeschaft op advies van de gedragstherapeut. Zodat ze elkaar wel goed kunnen zien en ruiken maar niet aanvallen. Een heel gedoe, maar, het is gelukt. Ook dit heb ik 4 dagen volgehouden, en er werd niet meer gegromd of geblazen. Er werd gesnuffeld, pootjes naar elkaar (lijkt op slaan maar dan zacht zeg maar), afgelopen woensdag en gistermiddag zochten ze eigenlijk niet echt toenadering meer naar het hekje toe. Er leek ook speels gedrag te komen. Toen op advies van de therapeut mocht ik het hekje open zetten en in de gaten houden wat er zou gebeuren en ingrijpen als het mis zou gaan. Erg spannend.

Hebben de deur open gedaan van het hekje en Cher kwam de slaapkamer in waar Pip op bed lag. Wel een beetje van ho, wie is daar. Nou op bed aan elkaar gesnuffeld. Pip in de hoek van de kamer daarna toch beetje kijken op afstand. Cher ging op haar kattenbak. Pip op het hoofdbord van het bed, dus hoog, zodat ze alles in de gaten kon houden. Dus toen ging Cher water drinken (uit Pip haar bakje) en Pip leek alsof ze op dr af wilde gaan, springend, maar ging toch rustig er een halve meter van af zitten. Toen kwam Cher dichtbij Pip en Cher wilde van heel dichtbij snuffelen en Pip liet het opzich toe maar ging wel met dr kop naar achter. Toen ging Cher op de krabpaal van Pip zitten en Pip ging aan de onderkant krabben. Ze hebben toen, het leek gespeeld, alsof Pip haar staart wilde pakken en Cher speelde terug met dr poten. Toen ging Pip naar de woonkamer en kwam Cher erachter aan. Hebben ze elkaar weer gesnuffeld, en toen op een gegeven moment kwamen ze weer dichterbij en deed Pip een soort uithalen en met een klein grom mauwtje, dus heb toen het hekje weer dicht gedaan


Alleen dat einde weet ik niet zo goed of dat nou agressie was... dus heb nu t hekje wel dicht gedaan maar weet niet of dat de bedoeling was.

Vanavond met mama weer f Oke, hebben de deur open gedaan van het hekje en Cher kwam de slaapkamer in waar Pip op bed lag. Wel een beetje van ho, wie is daar. Nou op bed aan elkaar gesnuffeld. Pip in de hoek van de kamer daarna toch beetje kijken op afstand. Cher ging op haar kattenbak Pip op het hoofdbord van de bank, dus hoog, zodat ze alles in de gaten kon houden. Dus toen ging Cher water drinken en Pip leek alsof ze ja op dr af wilde gaan maar ging toch rustig er een halve meter van af zitten. Toen kwam Cher dichtbij Pip en Cher wilde van heel dichtbij snuffelen en Pip liet het opzich toe maar ging wel met dr kop naar achter. Toen ging Cher op de krabpaal zitten en Pip ging aan de onderkant krabben. Toen ging Pip naar de woonkamer en kwam Cher erachter aan. Hebben ze elkaar weer gesnuffeld, en toen op een gegeven moment kwamen ze weer dichterbij en deed Pip een soort uithalen en met een klein grom mauwtje, dus heb nu ff t hekje weer dicht gedaan
Alleen weet ik niet zo goed of dat nou agressie was...
Al met al denk ik 15 minuten bij elkaar geweest.
Zometeen weer proberen....
 
Ik moet even m’n geluk delen, durf het niet te hard te roepen . Sinds 2 januari had ik twee vechtende katten thuis, moeder en dochter waarvan dochter 2 januari geholpen is. Sindsdien grommen blazen vechten.

In iedergeval, deur op een kier voor bijna een week, nu al een week dmv traphekjes dat ze elkaar kunnen zien en ruiken. Sinds afgelopen vrijdag elkaar elke dag even bij elkaar gelaten en als er spanning kwam (wat er ook kwam, grommen en uithalen) gelijk uit elkaar.
Vandaag opnieuw de ontmoeting. Veel speelgedrag, soms wat wild maar ik ben zelf nogal schrikkerig geworden sinds ik gezien heb hoe hard ze elkaar in de haren vlogen van agressie.

Nu, zijn de al sinds 17:30 samen. Ze spelen als beesten, rennen achter elkaar aan en spelen met elkaar.
Ze hebben zelfs aan elkaar (ja, ja) kont geroken en moeder heeft dochter even kort gelikt in dr nek.

Ze liggen nu allebei, apart, te slapen. Ik hoop zo dat mijn 20 dagen inspanning, stress, slapeloze nachten en verdriet nu eindelijk z’n vruchten afwerpt...

Ik moest het even met jullie delen! En ik denk dat ik ze vannacht met slapen ook gewoon samen laat, dus niet het traphekje weeer dicht. Wat denken jullie?
 
Dat is goed nieuws, geduld wordt beloond.
Ik zou ze vanaf nu gewoon samen laten, ik zeg niet dat er mss niet eens nog een poot zal vliegen maar dat is ook om aan te tonen wie baas is.
Maar al bij al heeft deze test periode goed gegaan en de hormonen zullen nu ook wel gezakt al zijn en dat lost vaak ook problemen op.
Hou ons op de hoogte hoe het verder verloopt maar denk wel dat het goed zal gaan.
 
Sommige katten hebben nu eenmaal meer tijd nodig om weer gewoon te doen naar elkaar.

Ik ben blij voor jou en voor Pip en Cherry dat het nu een stuk beter gaat hoe ze reageren op elkaar.
Soms zal het toch nog wel af en dan een grommetje of "uithaal" reactie voor komen, maar dat zal steeds minder vaak voor komen.

Mijn Saphira is op 20 november geopereerd en moest 10 dagen in een bench blijven op de wond goed te laten genezen. Na de 10 dagen mocht ze vrij rond lopen doot het huis maar met kapje. Bones, de oudste van de 3 Ragdolls die ik heb, gromde en blaasde naar haar voor zeker 7 tot 8 dagen, daarna niet meer. Dax, de middelste van het stel en eigenlijk ook digene die het meeste met haar optrekt, bleef blazen en grommen voor zeker 4 weken. Nu gaat het redelijk tussen die 2, maar af en toe is hij het spoor bijster en gromt of blaast weer naar haar. Om 5 minuten later haar weer te poetsen en te doen alsof er niks gebeurd is. En we zijn nu zeker 2 maanden verder na de operatie van Saphira en het is bij mij nog steeds niet voor 100% goed. Ik heb de hoop ook nooit opgegeven, heb ook geregeld een t-shirt van mij eerst over Saphira gewreven om vervolgens over Dax te wrijven. Zo heb ik dat zeker 6 weken gedaan. In de eerste twee weken dat Saphira weer vrij rond mocht lopen door het huis (een week met kap en daarna zonder), wel apart gehouden als ik weg moest, zodat ze niet konden vechten omdat er geen uit weg was voor ze. Want ze blijven normaal bij mij allemaal in de woonkamer als ik weg ben, toen bleven Bones en Dax in de woonkamer en Saphira op de slaapkamer, met alles wat ze nodig zou hebben (eten, drinken, kattebak, slaap plekken en speelgoed. Zodra ik toen thuis kwam mochten ze allemaal weer vrij door het huis lopen.

Alles komt altijd wel weer goed. Bij jouw heeft het dus veel minder lang geduurd dan bij mij. Zo zie je maar iedere kat heeft zijn eigen tempo om zich aan te passen wat er gebeurd is.
 
FE2F5949-1D98-4026-826B-C96E6452BFA1.jpeg
 
Prachtig !
Als er wat gevochten word kom ik er meestal niet tussen, maar ja, ze hebben de tuin en de hele omgeving om zich uit te leven.
Maar als Seccotine naar mij toe rent van "Largo doet weer gemeen !", bescherm ik haar wel. Maar ja, een kwartier later loopt ze naar hem toe en geeft hem een mep op zijn snuit...


O.
 
  • :happy-cat-emoji:
  • :cat-heart-eyes-emoji:
  • :smirk-cat-emoji:
  • :omg-cat-emoji:
  • :tear-cat-emoji:
  • :tear-from-one-eye-cat-emoji:
  • :angry-cat-emoji:
  • Havermout
  • :BC1
  • :BC2
  • :BC3
  • :BC4
  • :BC5
  • :BC6
  • :BC7
  • :BC8
  • :BC9
  • :BC10
  • :BC11
  • :BC12
  • :BC13
  • :BC14
  • :BC15
  • :BC16
  • :BC17
  • :BC18
  • :BC19
  • :BC20
  • :BC21
  • :BC22
  • :BC23
Back
Bovenaan Onderaan