A
Anneke Houbraken
Gast
Gast
We worden momenteel overweldigd met nieuwsberichten over grensoverschrijdend gedrag. Incidenten bij The Voice, Ajax en in de politiek. Niets of niemand wordt gespaard en de beerputten gaan klaarblijkelijk overal open. Zo ook bij Loesje. We hebben haar overgehaald om haar verhaal met ons te delen, zodat het voor eens en altijd duidelijk is dat het dus werkelijk ieder levend wezen kan overkomen!
Van kleins af aan ben ik opgevoed in een liefdevol gezin. Ik ben nooit iets tekort gekomen en iedereen was erg blij met mijn komst in het gezin. Samen knuffelen en aaien is altijd onderdeel van een dag en dan met name -in de avond op de bank- bij de televisie. Ik weet niet beters en heb dit dan ook nooit vreemd gevonden. Wel was ik die momenten soms beu, omdat het te lang duurde naar mijn zin. Ik vind een knuffel of aai hartstikke fijn, zeker met mijn gezinsleden waar ik van hou, maar ze moeten niet aan de gang blijven! Dit heb ik naar mijn mening, altijd aangegeven. Maar helaas werd ik niet altijd begrepen. Als ik het gevoel kreeg, dat er niet geluisterd werd naar mij, dan kon ik boos worden en letterlijk van me af bijten! Ook was een korte mep soms genoeg om de hand van mijn rug of zij te halen.
En als dat dan lukte, voelde ik me weer een stukje relaxter. En belangrijker, kon ik tenminste op míjn eigen plekje op de bank blijven liggen. Want het is niet leuk om telkens te moeten verkassen, omdat een ander NIET luistert naar jouw grens!
LOESJE: ,,Ik voel me soms zo dom! Zou ik het misschien zelf uitgelokt hebben?”
Keer op keer laat ik zien hoeveel ik mijn gezinsleden vertrouw. Ik krijg tenslotte nog elke dag een lekkere maaltijd, drinken en kom ik niets tekort in huis. Vaak hoef ik maar een keer te kijken, even te porren met mijn hoofd en ze doen wat ik graag wil op dat moment. Super attent dus. Daarom is het ook zo’n ingewikkelde situatie. Liefde en houden van is in overvloed aanwezig, maar toch wordt er bij mij soms een grens overschreden. Ook hier begrijp ik niet goed wat IK fout doe, eerlijk gezegd.
Mijn gevoel zegt dat als ik me kwetsbaar opstel naar mijn geliefden, ze weten dat ik hen vertrouw. Dit doe ik door voor hun ogen op mijn rug te gaan liggen en mijn buik (open en bloot) te tonen. Maar dan flikken ze het weer om over mijn grens te gaan! Ze raken mij dan vaak ruw aan op mijn blote buik en dat vind ik helemaal niet leuk. In plaats daarvan verkas ik dan maar weer naar een andere plek in huis. Maar soms ben ik het beu en bijt dan wederom van me af. Dat kan je me niet kwalijk nemen, ik weet niet beters.
Begin je te begrijpen waar deze blog over gaat? Loesje is natuurlijk een poes, een kat, een geen mens. Katten die agressief gedrag vertonen is niet nieuw, maar wel vervelend. Zeker als een eigenaar het niet herkent en dus ook niet snapt waarom de kat uithaalt of bijt.
“De kat vraagt om aandacht en als ik die geef, krijg ik de tanden of nagels op mijn arm.“
Aanraking en knuffelen vinden sommige katten heel fijn en andere niet. Heb jij een kat die het wel prettig vindt, dan dien je alsnog rekening te houden met de tactiele grens per kat. (Hoeveel prikkels of aanrakingen kan een bepaalde kat verdragen en waar ligt de grens tussen aangenaam en irritatie.)
Je kan je wellicht voorstellen dat een schouderklopje of een aai over jouw arm positief binnenkomt. Maar hoe zit dat met twintig schouderklopjes achter elkaar of minutenlang een hand wrijvend op jouw arm…. argggghhh!! Nee, daar zijn wij ook niet van gediend denk ik! Waarom moet onze kat dit dan wél toelaten van ons?
Als afsluiter een foto van mijn poes…
Ik heb meerdere keren aangegeven dat het ‘genoeg’ was!
Aanrakingen die ik niet altijd als prettig heb ervaren.
Van kleins af aan ben ik opgevoed in een liefdevol gezin. Ik ben nooit iets tekort gekomen en iedereen was erg blij met mijn komst in het gezin. Samen knuffelen en aaien is altijd onderdeel van een dag en dan met name -in de avond op de bank- bij de televisie. Ik weet niet beters en heb dit dan ook nooit vreemd gevonden. Wel was ik die momenten soms beu, omdat het te lang duurde naar mijn zin. Ik vind een knuffel of aai hartstikke fijn, zeker met mijn gezinsleden waar ik van hou, maar ze moeten niet aan de gang blijven! Dit heb ik naar mijn mening, altijd aangegeven. Maar helaas werd ik niet altijd begrepen. Als ik het gevoel kreeg, dat er niet geluisterd werd naar mij, dan kon ik boos worden en letterlijk van me af bijten! Ook was een korte mep soms genoeg om de hand van mijn rug of zij te halen.
En als dat dan lukte, voelde ik me weer een stukje relaxter. En belangrijker, kon ik tenminste op míjn eigen plekje op de bank blijven liggen. Want het is niet leuk om telkens te moeten verkassen, omdat een ander NIET luistert naar jouw grens!
LOESJE: ,,Ik voel me soms zo dom! Zou ik het misschien zelf uitgelokt hebben?”
Mijn vertrouwen is aangetast, maar ze zijn toch écht goed voor mij.
Keer op keer laat ik zien hoeveel ik mijn gezinsleden vertrouw. Ik krijg tenslotte nog elke dag een lekkere maaltijd, drinken en kom ik niets tekort in huis. Vaak hoef ik maar een keer te kijken, even te porren met mijn hoofd en ze doen wat ik graag wil op dat moment. Super attent dus. Daarom is het ook zo’n ingewikkelde situatie. Liefde en houden van is in overvloed aanwezig, maar toch wordt er bij mij soms een grens overschreden. Ook hier begrijp ik niet goed wat IK fout doe, eerlijk gezegd.
Mijn gevoel zegt dat als ik me kwetsbaar opstel naar mijn geliefden, ze weten dat ik hen vertrouw. Dit doe ik door voor hun ogen op mijn rug te gaan liggen en mijn buik (open en bloot) te tonen. Maar dan flikken ze het weer om over mijn grens te gaan! Ze raken mij dan vaak ruw aan op mijn blote buik en dat vind ik helemaal niet leuk. In plaats daarvan verkas ik dan maar weer naar een andere plek in huis. Maar soms ben ik het beu en bijt dan wederom van me af. Dat kan je me niet kwalijk nemen, ik weet niet beters.
Herken de signalen dat het GENOEG is!
Begin je te begrijpen waar deze blog over gaat? Loesje is natuurlijk een poes, een kat, een geen mens. Katten die agressief gedrag vertonen is niet nieuw, maar wel vervelend. Zeker als een eigenaar het niet herkent en dus ook niet snapt waarom de kat uithaalt of bijt.
“De kat vraagt om aandacht en als ik die geef, krijg ik de tanden of nagels op mijn arm.“
Aanraking en knuffelen vinden sommige katten heel fijn en andere niet. Heb jij een kat die het wel prettig vindt, dan dien je alsnog rekening te houden met de tactiele grens per kat. (Hoeveel prikkels of aanrakingen kan een bepaalde kat verdragen en waar ligt de grens tussen aangenaam en irritatie.)
Je kan je wellicht voorstellen dat een schouderklopje of een aai over jouw arm positief binnenkomt. Maar hoe zit dat met twintig schouderklopjes achter elkaar of minutenlang een hand wrijvend op jouw arm…. argggghhh!! Nee, daar zijn wij ook niet van gediend denk ik! Waarom moet onze kat dit dan wél toelaten van ons?
Voorspellende signalen dat een kat genoeg heeft van de aanraking:
- Als de kat heerlijk aan het spinnen/snorren was, dan is dat plots opgehouden.
- Pupillen worden groter en de kat kan jouw hand in de gaten houden.
- Je ziet beweging in de gehele staart of enkel het staartpuntje. (soort zwiepen)
- De oren kunnen anders gaan staan. Let vooral op de draaiing van de voorkant of opening van de oren naar de zijkant toe.
Als we rekening houden met de ander en elkaars grenzen respecteren, wordt het leven zoveel leuker. Hoe goed is het dat jullie plezier beleven om bij elkaar te zijn. Dat is liefde en gezelligheid!
Als afsluiter een foto van mijn poes…
