Wil je niet meemaken wat wij meemaakten de afgelopen 6 jaar?
Wees kritisch, stel vragen, en vraag er in het weekeinde wanneer je een schoolverlater/stagiair of onervaren dierenarts treft om versterking.
3 maal afscheid genomen van een kat, drie maal was er onnodig lijden en een foute diagnose.
Hoe kan zo iets gebeuren?
Ik heb een mail voorbereid die ik naar de bewuste praktijk ga zenden en post deze vast hier.
Er zal zo veel als ik kan ruchtbaarheid gegeven worden aan de luie lakse en onverschillige mentaliteit van vandaag.
Inderdaad, je vind die overal. Ook heb ik bij artsen/tandartsen deze fouten meegemaakt en ben er zelf jaren lang door op de sukkel geweest.
read and weep
Beste
Afgelopen zaterdagnamiddag zijn we bij u gekomen met onze maine coon jezebel.
De aanwezige dierenarts heeft haar een spuitje gegeven en gaf pijnstiller + ontstekingsremmer mee.
Deze kunnen bijwerkingen hebben m.b.t. de nieren.
Toen onze dierenarts Thijs Gunst de etter op de tanden weghaalde met wattenstaafjes werd hij plots stil, normaal krijgen we een lange uitleg over alles wat hij ziet, nu keek hij bezorgd maar dat is slechts mijn interpretatie.
Van het tandvlees ontbrak een groot stuk, dat was afgelopen zaterdag niet opgemerkt geweest.
De gevreesde necrose was ook aanwezig.
De bloedtest en urinetest duren niet lang, en er was niemand in uw praktijk, er werd nog wat gepraat over de hobby's.
De urine van Jezebel was water, geen concentratie te zien, en het ontbrekende tandvlees duid op de aanwezigheid van een zeer invasieve stof die vrij komt door bloedvergiftiging.
Er was nl. een terminaal acuut nierfalen bij Jezebel.
Welke invloed heeft die medicatie mogelijk gehad de laatste 48u van Jezebel's leven?
Deze diagnose is niet vastgesteld in eerste instantie, en u ligt er waarschijnlijk niet wakker van.
Jezebel trok zich terug, ze heeft de reismand slechts 1 maal verlaten afgelopen zondag om te gaan drinken.
Ze heeft nog 48 uur geleden, wat volledig te voorkomen was geweest.
Waarom werd er niet gekeken onder de etter, het dier heeft zaterdagavond bij ons thuis veel gelikt en geslikt gedurende een half uur om al die etter weg te spoelen.
Die kwam dus in de maag en god mag weten welk effect dat op haar lichaam (de nieren) heeft gehad.
Indien die etter was weggehaald, dan hadden er alarmbellen moeten (kunnen) afgaan bij de behandelend dierenarts in uw praktijk, wat dus niet is uitgevooerd.
Met onze vorige katten hebben we in andere dierenartspraktijken gelijkaardige ervaringen.
Een schoolverlater of een jonge en onvoldoende ervaren arts die nog bereid is de nachtdienst te verzekeren.
Wij hebben de uren afgeteld tot maandag, en ik vraag me af waarom die testen die amper een uur in beslag nemen niet onmiddelijk werden uitgevoerd.
Een deel van het antwoord is gekend en heb ik reeds geschetst.
Het onderzoek is niet grondig uitgevoerd door de behandelend arts die de permanentie verzekerde, daaruit is de foute diagnose van een simpele tandontsteking ontstaan.
Wij waren in eerste instantie opgelucht want 'blijkbaar viel het nog mee en was de bezorgdheid van ons te groot geweest' .
De reactie 'ik durf zeggen emotie' stond op Thijs zijn gezicht gedrukt wat mij alvast licht alarmeerde.
We waren een uur thuis toen de telefoon al rinkelde.
Thijs vroeg niets, alleen of we nog naar zijn praktijk wilden terugkeren om afscheid te nemen van Jezebel.
De emotie's zijn door het ondoordacht handelen in uw praktijk ook bij ons heen en weer geslingerd maar dit even terzijde.
De eerste nachten heb ik wakker gelegen, ik moest continu denken aan onze Jezebel die gewoon 48u heeft gekampeerd in die reismand.
Dat beeld, het lijden en mogelijk overlijden of creperen van de kat staat op mijn netvlies gebrand en dat neem ik uw praktijk zeer kwalijk.
Vult u even verder aan wat er fout is gelopen, en waarom het dier nog twee nutteloze dagen moest verder lijden met de kans dat ze door ellende was overleden voor we haar konden laten inslapen.
Ik ben nog steeds woedend, dus geef alstublieft een fatsoenlijke uitleg, ook als er een fout is gemaakt wil (moet) ik het weten.
En ook wil ik weten waarom ik bij een spoedgeval, wat mogelijk echt ernstig (terminaal) kan zijn zoals we nu hebben meegemaakt alleen maar jonge en onervaren artsen ontmoet.
Is dat de normale gang van zaken, en vooral, is dit verantwoord/te verantwoorden?
Beste
PS: Om mijn woede te kaderen geef ik nog even wat voorgeschiedenis mee.
Wij, mijn vrouw en ik, hebben samen in totaal van 3 katten afscheid moeten nemen, en telkens was er een foute diagnose.
- Ons Lotte kreeg van de huisarts 2 maal een kuur met antibiotica.
We gingen naar een andere dierenarts, zij keek 2 seconden in dat oor, het was een bloemkool;kanker.
2 maal een foute diagnose bij de vaste dierenarts, kan gebeuren waarschijnlijk maar ik vind het jammer.
- Onze Laurent had pijn. Bij de wachtdienst in Smetlede geweest. Beide artsen waren naar de paardenmarkt in St Lievens Houtem.
Er werd een scan gemaakt van de onderrug, er was lichte (beginnende) arthrose maar niet genoeg om zo veel last van te hebben.
Naast de pijn waren er verlammingsverschijnselen met de blaas en de linker achterpoot.
Als beginnende arthrose niet verklaart waarom hij zo veel last heeft en al helemaal geen verband houd met verlamming, zoek dan verder.
Maar ja, er was 'maar' een schoolverlater die de wachtdienst verzekerde.
Onze dierenarts Thijs nam een foto van de kop en bovenkant, en daarna van het midden van de ruggegraat.
Net daar in het midden wat een ongebruikelijke plaats was was duidelijk een tumor aanwezig.
De knobbels die je voelt op hun rug, er was er een volledig weggeteerd, de andere was het puntje al verteerd en in het ruggenmerg drukte die tumor op de zenuwen.
Ook hier werd de foute diagnose gesteld en werd er de moeite niet genomen om even verder te zoeken door gebrek aan ervaring.
Nu, afgelopen zaterdag hebben wij voor de derde maal afscheid moeten nemen van een kat, en drie maal was er voorafgaand een foute diagnose.
Mag ik even kwaad zijn, mag ik deze week even van mijn melk zijn?
3 maal op rij doet de arts een foute diagnose alstublieft om de lievde Gods. Hoe kan dit gebeuren.
We zijn in het jaar 2023 nu.
De westerse wetenschap etaleert maar wat graag hoe wer zij gevorderd is, hoe veel kennis we reeds hebben verworven. We hebben alle moderne middelen en toch is niet 1 dierenarts in staat een deftige diagnose te stellen.
Wees kritisch, stel vragen, en vraag er in het weekeinde wanneer je een schoolverlater/stagiair of onervaren dierenarts treft om versterking.
3 maal afscheid genomen van een kat, drie maal was er onnodig lijden en een foute diagnose.
Hoe kan zo iets gebeuren?
Ik heb een mail voorbereid die ik naar de bewuste praktijk ga zenden en post deze vast hier.
Er zal zo veel als ik kan ruchtbaarheid gegeven worden aan de luie lakse en onverschillige mentaliteit van vandaag.
Inderdaad, je vind die overal. Ook heb ik bij artsen/tandartsen deze fouten meegemaakt en ben er zelf jaren lang door op de sukkel geweest.
read and weep
Beste
Afgelopen zaterdagnamiddag zijn we bij u gekomen met onze maine coon jezebel.
De aanwezige dierenarts heeft haar een spuitje gegeven en gaf pijnstiller + ontstekingsremmer mee.
Deze kunnen bijwerkingen hebben m.b.t. de nieren.
Toen onze dierenarts Thijs Gunst de etter op de tanden weghaalde met wattenstaafjes werd hij plots stil, normaal krijgen we een lange uitleg over alles wat hij ziet, nu keek hij bezorgd maar dat is slechts mijn interpretatie.
Van het tandvlees ontbrak een groot stuk, dat was afgelopen zaterdag niet opgemerkt geweest.
De gevreesde necrose was ook aanwezig.
De bloedtest en urinetest duren niet lang, en er was niemand in uw praktijk, er werd nog wat gepraat over de hobby's.
De urine van Jezebel was water, geen concentratie te zien, en het ontbrekende tandvlees duid op de aanwezigheid van een zeer invasieve stof die vrij komt door bloedvergiftiging.
Er was nl. een terminaal acuut nierfalen bij Jezebel.
Welke invloed heeft die medicatie mogelijk gehad de laatste 48u van Jezebel's leven?
Deze diagnose is niet vastgesteld in eerste instantie, en u ligt er waarschijnlijk niet wakker van.
Jezebel trok zich terug, ze heeft de reismand slechts 1 maal verlaten afgelopen zondag om te gaan drinken.
Ze heeft nog 48 uur geleden, wat volledig te voorkomen was geweest.
Waarom werd er niet gekeken onder de etter, het dier heeft zaterdagavond bij ons thuis veel gelikt en geslikt gedurende een half uur om al die etter weg te spoelen.
Die kwam dus in de maag en god mag weten welk effect dat op haar lichaam (de nieren) heeft gehad.
Indien die etter was weggehaald, dan hadden er alarmbellen moeten (kunnen) afgaan bij de behandelend dierenarts in uw praktijk, wat dus niet is uitgevooerd.
Met onze vorige katten hebben we in andere dierenartspraktijken gelijkaardige ervaringen.
Een schoolverlater of een jonge en onvoldoende ervaren arts die nog bereid is de nachtdienst te verzekeren.
Wij hebben de uren afgeteld tot maandag, en ik vraag me af waarom die testen die amper een uur in beslag nemen niet onmiddelijk werden uitgevoerd.
Een deel van het antwoord is gekend en heb ik reeds geschetst.
Het onderzoek is niet grondig uitgevoerd door de behandelend arts die de permanentie verzekerde, daaruit is de foute diagnose van een simpele tandontsteking ontstaan.
Wij waren in eerste instantie opgelucht want 'blijkbaar viel het nog mee en was de bezorgdheid van ons te groot geweest' .
De reactie 'ik durf zeggen emotie' stond op Thijs zijn gezicht gedrukt wat mij alvast licht alarmeerde.
We waren een uur thuis toen de telefoon al rinkelde.
Thijs vroeg niets, alleen of we nog naar zijn praktijk wilden terugkeren om afscheid te nemen van Jezebel.
De emotie's zijn door het ondoordacht handelen in uw praktijk ook bij ons heen en weer geslingerd maar dit even terzijde.
De eerste nachten heb ik wakker gelegen, ik moest continu denken aan onze Jezebel die gewoon 48u heeft gekampeerd in die reismand.
Dat beeld, het lijden en mogelijk overlijden of creperen van de kat staat op mijn netvlies gebrand en dat neem ik uw praktijk zeer kwalijk.
Vult u even verder aan wat er fout is gelopen, en waarom het dier nog twee nutteloze dagen moest verder lijden met de kans dat ze door ellende was overleden voor we haar konden laten inslapen.
Ik ben nog steeds woedend, dus geef alstublieft een fatsoenlijke uitleg, ook als er een fout is gemaakt wil (moet) ik het weten.
En ook wil ik weten waarom ik bij een spoedgeval, wat mogelijk echt ernstig (terminaal) kan zijn zoals we nu hebben meegemaakt alleen maar jonge en onervaren artsen ontmoet.
Is dat de normale gang van zaken, en vooral, is dit verantwoord/te verantwoorden?
Beste
PS: Om mijn woede te kaderen geef ik nog even wat voorgeschiedenis mee.
Wij, mijn vrouw en ik, hebben samen in totaal van 3 katten afscheid moeten nemen, en telkens was er een foute diagnose.
- Ons Lotte kreeg van de huisarts 2 maal een kuur met antibiotica.
We gingen naar een andere dierenarts, zij keek 2 seconden in dat oor, het was een bloemkool;kanker.
2 maal een foute diagnose bij de vaste dierenarts, kan gebeuren waarschijnlijk maar ik vind het jammer.
- Onze Laurent had pijn. Bij de wachtdienst in Smetlede geweest. Beide artsen waren naar de paardenmarkt in St Lievens Houtem.
Er werd een scan gemaakt van de onderrug, er was lichte (beginnende) arthrose maar niet genoeg om zo veel last van te hebben.
Naast de pijn waren er verlammingsverschijnselen met de blaas en de linker achterpoot.
Als beginnende arthrose niet verklaart waarom hij zo veel last heeft en al helemaal geen verband houd met verlamming, zoek dan verder.
Maar ja, er was 'maar' een schoolverlater die de wachtdienst verzekerde.
Onze dierenarts Thijs nam een foto van de kop en bovenkant, en daarna van het midden van de ruggegraat.
Net daar in het midden wat een ongebruikelijke plaats was was duidelijk een tumor aanwezig.
De knobbels die je voelt op hun rug, er was er een volledig weggeteerd, de andere was het puntje al verteerd en in het ruggenmerg drukte die tumor op de zenuwen.
Ook hier werd de foute diagnose gesteld en werd er de moeite niet genomen om even verder te zoeken door gebrek aan ervaring.
Nu, afgelopen zaterdag hebben wij voor de derde maal afscheid moeten nemen van een kat, en drie maal was er voorafgaand een foute diagnose.
Mag ik even kwaad zijn, mag ik deze week even van mijn melk zijn?
3 maal op rij doet de arts een foute diagnose alstublieft om de lievde Gods. Hoe kan dit gebeuren.
We zijn in het jaar 2023 nu.
De westerse wetenschap etaleert maar wat graag hoe wer zij gevorderd is, hoe veel kennis we reeds hebben verworven. We hebben alle moderne middelen en toch is niet 1 dierenarts in staat een deftige diagnose te stellen.
