Gisteravond hebben de voorbije dagen zich tien maal afgespeeld voor ik de slaap kon vatten.
Vandaag heb ik ze eens uitgeschreven.
Ze zullen nog wanordelijk zijn denk ik, telkens wanneer ik stopte kwam er terug iets naar boven waarvan ik telkens vond dat het er nog bij moest.
Gisteren onze tweede maine coon Bas verloren.
Hij is amper 14 maanden bij ons geweest.
Had een grote blaas, waarschijnlijk opnieuw nierproblemen maar wel reeds toen hij nog bij de vorige eigenaar was.
Zaterdagnacht overgegeven, we dachten dat hij de dader was omdat hij zo stil was.
Maar ons Joy was door hem gebeten, hij besprong haar nog, een week terug ondanks het feit dat hij op de leeftijd van 5 maand al gecastreerd was en dus blijkbaar ook kapotte nieren had.
Joy kan hem ook pesten, ze is nogal jaloers.
Dus we denken nu dat hij wat sneller geïrriteerd was daardoor en dus daarom boven op haar gesprongen was.
Mijn hersenen zijn nog volop de afgelopen paar weken aan het verwerken en er komen nog continu nieuwe gedachten, herinneringen, beelden naar boven.
We dachten dat hij door onze reactie begin deze week, en het open barsten van het daaropvolgende abces bij Joy geschrokken was.
Misschien wist hij nog dat hij verantwoordelijk was daarvoor, ik weet het niet.
Als 1 kat ziek is zijn ze allemaal van slag en stil, we zagen dat ook vorig jaar toen Jezebel ziek was en nog meer nadat we haar lieten inslapen.
Dus dat ze allemaal stil waren was "normaal" afgelopen weekeinde.
Voor Joy met dat abces al helemaal.
Die was net herstellende en hierdoor was ze helemaal buiten strijd.
Ze zat 4 uur op het terras, op een tuinstoel onder de tuintafel en weigerde binnen te komen.
Pas na 3 uur aan een stuk langs lopen, babbelen, en terug binnen gaan en toen ik opnieuw de schuifdeur open deed en haar naam opnieuw meerdere malen fluisterde besloot ze dat toch van die stoel af te springen.
Ze wandelde de veranda in terwijl ik naar gewoonte stond te wachten om die schuifdeur terug dicht te schuiven.
De ritueeltjes, je kent het wel als je vele jaren katten hebt gehouden.
Haar staart was doorweekt van die fijne regen die onder de pergola waaide en ze kreeg het naar mijn idee dan toch wat koud?
Wel was Bas actiever afgelopen maandag, maar we stelden snel vast dat hij enkel in beweging bleef omdat hij nergens goed zat of lag.
We hadden de dierenarts al gebeld hoor, om 16.45u mochten we er heen gaan.
Toen we in de zetel gingen zitten ging hij na 10 minuten voor de kelderdeur op tapijt liggen terwijl hij normaal gewoon in de zetel blijft liggen.
Ook daar was het niet goed, hij ging dan naast de drankfontein liggen voor een tijdje.
Maar ook dat was niet comfortabel, inmiddels ging de ene alarmbel na de andere af.
Hij ging in het washok tegen de buitenmuur liggen, op de vloer op zijn buik en helemaal tegen die buitenmuur geplakt.
Die plaats gebruikte hij vorig jaar na de dood van Jezebel ook maar dan wel in de houten bakken van de aardappelen die we zelf telen in onze moestuin.
Ook dat was niet normaal.
Even later, ca 90 minuten voor we met hem konden vertrekken ging hij buiten in de tuin wandelen in de gietende regen.
Snuffelen vlakbij de sla planten die nog over zijn, terug op het tuinpad richting washok, het kattenluik zit daar.
Hij bleef nog geruime tijd op het tuinpad zitten, nog steeds in de stromende regen.
Nu is hun vacht wel waterdicht en ze zijn gemaakt voor het noordse klimaat maar hij was zichtbaar ziek, dus we vonden het helemaal niet oke.
Tenslotte kwam hij nog enkele minuten onder de pergola zitten, nog wat rond kijken (afscheid nemen van zijn gouden mandje en de tuin, want voorheen was hij nooit in de buitenlucht geweest).
Dat hebben we hem geleerd en ondanks dat hij doof was kon hij na lange tijd wel genieten van de buitenlucht.
Eenmaal binnen, er staan mandjes genoeg ging hij voor de mand zitten waar ons Joly net lag te slapen.
Ze merkte hem op maar ze legde zich nog eens goed.
Zeker 15 minuten heeft hij daar zitten kijken.
Misschien wou hij eerst wat opdrogen?
Uiteindelijk 40 minuten voor we vertrokken me hem lag hij bij Joly in de mand.
Had hij toch een beetje koud?
Hij was een half uur later nog steeds kletsnat.
Zelfs 45 minuten daarna bij de dierenarts was hij nog steeds niet opgedroogd.
Zijn temperatuur was amper 38°C, net op het randje van te koud, bloeddruk was te laag, meerdere meetfouten bij de dierenarts etc.
Hij moet goed ziek zijn geweest.
En begin van dehydratatie uiteraard door dat overgeven, weinig drinken.
In feite neem ik het me zelf kwalijk omdat ik zondagavond de hoop koesterde dat hij door zijn eten enkele uren binnen te houden er zou door komen die laatste nacht.
Want door de behandelingen van de twee andere katten waren we overgeschakeld naar kleine brokjes kattenvoer, terug KVV, terug brokjes en opnieuw net 2 dagen naar kvv voer.
En maine coon hebben een gevoelige maag dus ik zat aanvankelijk op het spoor van maagproblemen.
De dierenarts die de spoedingreep deed bij Joy dacht na ons verhaal over Bas hetzelfde wat aanvankelijk mijn idee van de maagproblemen bevestigde.
De 2 zusjes aten ook weinig, nog een bevestiging dat we te snel hun dieet omschakelden.
Wat ik eerder schreef, je gaat dingen fout aan elkaar koppelen in deze chaos.
Hij dronk niet, bijna de hele voormiddag. Hij at weinig en hij bleef vuil lekken op zijn baard.
Maar het was niet zijn eten. Bij de dierenarts later zagen we dat er ook bloed bij was.
Aan de telefoon zei hij het al, "dat riekt naar nierfalen". Zijn woorden.
Wij dachten er inmiddels net zo over en zo blijkt het ook te zijn geweest.
Na het seniorenonderzoek kregen we opnieuw een uitgebreide uitleg, en ook op elke vraag die wij stelden kwam die uitleg er onvermoeid gegeven door onze dierenarts.
Op het einde is er een stofje in het bloed dat normaal via de nieren wordt afgevoerd zo legt die man ons uit.
Er is een bepaalde stof die door de nieren uit het bloed word gehaald.
Meerdere stoffen natuurlijk maar deze bepaalde stof word door bacteriën omgezet in ammoniak.
Door ontsteking en terug begin van necrose aan de achterste tandjes waar nog wat tandsteen aanwezig was begon hij te bloeden,
en de bacteriën die daar 'wonen' vormen uit dat bloed, omdat die stof er nog in zit die ammoniak die corrosief is dan in de mond wat dus een vervelend proces in gang zet.
Vreemd dat het zo snel kan gaan, in twee dagen tijd.
En je ziet het niet aankomen.
Toen ik in april dit jaar aan het werk was in de tuin met de steekspade had ik deze in de grond geplaatst.
Toen ik ze nodig had nam ik ze weg wat een kromme V vormige vorm van 10? centimeter in de natte grond achter liet.
Daar kwam Bas onmiddellijk zijn plasje maken (zeg maar plas).
Die put was vol, ik schat ruim 25 cl of meer dan een groot cola glas.
Ook onze dierenarts opperde om dat later nadat hij de gewenning achter de rug had en een vertrouwensband had gekweekt met ons toch ook eens na te kijken maar zag er niet een hoogdringendheid in.
Ik zei het net, je ziet het geen moment aankomen als je de kat leert kennen op oudere leeftijd.
Nierfalen is en traaaag proces, en de kat begint steeds meer te drinken zo zegt de theorie.
Zo geleidelijk denk ik dat het een baasje pas na lange tijd kan opvallen maar wij kenden deze kater pas wat het helemaal onmogelijk maakte om zijn waterverbruik in te schatten.
En achteraf kan je wel dingen zeggen maar achteraf, dan is het altijd gemakkelijk om commentaar te geven natuurlijk.
Al helemaal niet omdat ons Jezebel ook steeds meer dronk maar door de komst van Bas was ook dat wat gecamoufleerd.
Na het verlies van Jezebel was er een grote afname van waterverbruik en natte kattenbakvulling.
Dit was nu een erg koude douche, omdat we net daardoor dachten dat we net uit de problemen waren.
Onze twee zusjes zijn inmiddels geopereerd aan de tandjes.
Bas was net aan de beurt om zijn gebit in orde te zetten, tot we nu dit voorhebben.
Normaal drinkt zo een kat steeds meer maar ik maak me zelf geen verwijten want hij dronk blijkbaar al veel voor hij bij ons kwam en met drie katten die graag de vloer eens nat maken is het al helemaal moeilijk vast te stellen.
Een toename van bijvullen drinkfontein hebben we niet gezien.
De laatste paar dagen zelfs een afname, maar op het einde wanneer de nieren kapot gaan word blijkbaar een deel water hergebruikt in het lichaam van de kat waardoor ze na eerder overvloedig drinken en plassen plots veel minder gaan drinken.
Het begin van het einde dus zo heb ik nu begrepen.
De waterconsumptie in de gaten houden is erg belangrijk, dat weten we al en dat wil ik ook mee geven.
Telkens ik 1 liter bij vul noteer ik dit, en ook de betrokken fontein word genoteerd.
Maar verder aan zijn gedrag zagen we tot aan het bijtincident helemaal niets.
Steeds zeer aanwezig, veel aandacht vragen, roepen als hij die te weinig krijgt.
Als een paard op de achterpoten wanneer hij een aai over zijn kop krijgt en zijn neus tegen je hand wil drukken.
Aan tafel naast de laptop en vlak bij mijn gezicht zitten wachten tot ik de kam neem omdat er en knoopje vormt.
Dat heeft hij net afgelopen maanden allemaal geleerd.
Hij heeft eind vorige winter en deze winter dan toch even kunnen glanzen in zijn volle wintervacht, voor het eerst en voor het laatst in zijn te korte leven.
Voorheen heeft hij niet anders geweten dan knopen en trimmen met een tondeuze.
Zijn voormalige baasje komt volgende week nog een maine coon brengen want dat was al eerder besproken en dit gaat gewoon door.
En we gaan haar foto's sturen van Bas.
Want in zijn volle glorie zal ze hem niet meer in het echt kunnen zien.
Her zal opnieuw een moeilijk moment zijn waarschijnlijk.
We sturen deze week nog wat foto's via whatsapp naar haar.
even resumeren he.
Onze Joy was net aan het bekomen van de operatie aan de tandjes en moest meteen terug onder het mes na die gemene beet van Bas.
Ze bleef daarna wel bij mijn vrouw uit de buurt want zij stopte haar zaterdag voor die bijtwondjes en ook voordien voor die tandverzorging in die reismand om haar weg te doen.
Stil was het dus echt helemaal in huis.
Erg stil.
Nog stiller dan vorig jaar, een vreemde gewaarwording.
Kijk het kwam net als vorig jaar allemaal op enkele weken tijd bij elkaar.
En bepaalde gedragingen ga je dan aan de foute dingen koppelen.
Bas die vrijdag wel heel stil was, en achteraf gezien minder aandacht vroeg schreven we bvb toe aan de berisping die hij voordien kreeg voor zijn aanval op Joy.
En we waren allemaal geschrokken toe dat abces openbrak en Joy helemaal buiten strijd op haar krabpaal bleef zitten.
Zaterdagnacht had er iemand overgegeven.
Zondagnacht was het hetzelfde.
Bas zijn eten lag opnieuw op de vloer.
Groot rood licht dus.
En nogmaals, nu met Bas naar onze reguliere dierenarts gisteren, maandag. pffffffff
Wat ik me nu wel afvraag.
Er is senior voeding voor katten, ook voor maine coon.
Nierfalen is een ziekte die bij vele katten vaak opduikt maar het is zo onmogelijk moeilijk te detecteren.
Wat me wel al enige weken opviel, is dat hij dagen had, zelden maar ze waren er.
Dat hij soms meer dan 3 uur na het eten nog wat ongemakkelijk was en een boer moest laten.
Maar meestal niet.
Zo had ik net vorige week het idee opgevat om 2 maal daags op te schrijven welke smaak we de kattengeven, en aantekenen of er een verband kan zijn met een bepaalde smaak warvan hij last heft aan de maag.
Dit is een bijkomend alarmsignaal dat we niet meer zullen negeren, of als onbelangrijk zullen gaan beschouwen.
We hebben terug een les geleerd.
Maar de dood van Bas mag niet zinloos zijn.
Daarom post ik onze ervaringen zo goed als ik kan hier en ik hoop dat iemand dit nuttig vind. Dat er een kat mee geholpen is is mijn wens.
Daarom plaats ik dit bericht.
Er is ook voeding voor coon met slechte nieren.
Ik denk dat je beter af bent met deze laatste en de senior voeding laat liggen.
Maar dat zeg ik nu omdat ik in een jaar tijd 2 katten kwijt ben op 12 jarige leeftijd, en beide aan nierfalen.
Maar zo als onze dierenarts zegt, het is altijd een dag te vroeg dat ze heen gaan.
In de cattery waar onze katten vandaan komen gaven ze vroeger dezelfde kvv worst die ook wij geven, ze zeggen daar zelf dat die voeding gewoon goed is.
Wij waren daar over beginnen twijfelen.
Maar zelf zeggen zij dat ze toen de cattery nog bestond ze die voeding dus ook gebruikten en dat er geen link is met dit nierfalen.
Door tijdgebrek waren zij de laatste jaren overgestapt op de grote brokken van Royal canin, speciaal voor maine coon.
Ligt het dan daar aan, of is dit deels omdat het ras volgens kwa tongen kapot gekweekt word, ik weet het niet.
Graag had ik enkele meningen, opinie's, ideetjes gezien.
Vandaag heb ik ze eens uitgeschreven.
Ze zullen nog wanordelijk zijn denk ik, telkens wanneer ik stopte kwam er terug iets naar boven waarvan ik telkens vond dat het er nog bij moest.
Gisteren onze tweede maine coon Bas verloren.
Hij is amper 14 maanden bij ons geweest.
Had een grote blaas, waarschijnlijk opnieuw nierproblemen maar wel reeds toen hij nog bij de vorige eigenaar was.
Zaterdagnacht overgegeven, we dachten dat hij de dader was omdat hij zo stil was.
Maar ons Joy was door hem gebeten, hij besprong haar nog, een week terug ondanks het feit dat hij op de leeftijd van 5 maand al gecastreerd was en dus blijkbaar ook kapotte nieren had.
Joy kan hem ook pesten, ze is nogal jaloers.
Dus we denken nu dat hij wat sneller geïrriteerd was daardoor en dus daarom boven op haar gesprongen was.
Mijn hersenen zijn nog volop de afgelopen paar weken aan het verwerken en er komen nog continu nieuwe gedachten, herinneringen, beelden naar boven.
We dachten dat hij door onze reactie begin deze week, en het open barsten van het daaropvolgende abces bij Joy geschrokken was.
Misschien wist hij nog dat hij verantwoordelijk was daarvoor, ik weet het niet.
Als 1 kat ziek is zijn ze allemaal van slag en stil, we zagen dat ook vorig jaar toen Jezebel ziek was en nog meer nadat we haar lieten inslapen.
Dus dat ze allemaal stil waren was "normaal" afgelopen weekeinde.
Voor Joy met dat abces al helemaal.
Die was net herstellende en hierdoor was ze helemaal buiten strijd.
Ze zat 4 uur op het terras, op een tuinstoel onder de tuintafel en weigerde binnen te komen.
Pas na 3 uur aan een stuk langs lopen, babbelen, en terug binnen gaan en toen ik opnieuw de schuifdeur open deed en haar naam opnieuw meerdere malen fluisterde besloot ze dat toch van die stoel af te springen.
Ze wandelde de veranda in terwijl ik naar gewoonte stond te wachten om die schuifdeur terug dicht te schuiven.
De ritueeltjes, je kent het wel als je vele jaren katten hebt gehouden.
Haar staart was doorweekt van die fijne regen die onder de pergola waaide en ze kreeg het naar mijn idee dan toch wat koud?
Wel was Bas actiever afgelopen maandag, maar we stelden snel vast dat hij enkel in beweging bleef omdat hij nergens goed zat of lag.
We hadden de dierenarts al gebeld hoor, om 16.45u mochten we er heen gaan.
Toen we in de zetel gingen zitten ging hij na 10 minuten voor de kelderdeur op tapijt liggen terwijl hij normaal gewoon in de zetel blijft liggen.
Ook daar was het niet goed, hij ging dan naast de drankfontein liggen voor een tijdje.
Maar ook dat was niet comfortabel, inmiddels ging de ene alarmbel na de andere af.
Hij ging in het washok tegen de buitenmuur liggen, op de vloer op zijn buik en helemaal tegen die buitenmuur geplakt.
Die plaats gebruikte hij vorig jaar na de dood van Jezebel ook maar dan wel in de houten bakken van de aardappelen die we zelf telen in onze moestuin.
Ook dat was niet normaal.
Even later, ca 90 minuten voor we met hem konden vertrekken ging hij buiten in de tuin wandelen in de gietende regen.
Snuffelen vlakbij de sla planten die nog over zijn, terug op het tuinpad richting washok, het kattenluik zit daar.
Hij bleef nog geruime tijd op het tuinpad zitten, nog steeds in de stromende regen.
Nu is hun vacht wel waterdicht en ze zijn gemaakt voor het noordse klimaat maar hij was zichtbaar ziek, dus we vonden het helemaal niet oke.
Tenslotte kwam hij nog enkele minuten onder de pergola zitten, nog wat rond kijken (afscheid nemen van zijn gouden mandje en de tuin, want voorheen was hij nooit in de buitenlucht geweest).
Dat hebben we hem geleerd en ondanks dat hij doof was kon hij na lange tijd wel genieten van de buitenlucht.
Eenmaal binnen, er staan mandjes genoeg ging hij voor de mand zitten waar ons Joly net lag te slapen.
Ze merkte hem op maar ze legde zich nog eens goed.
Zeker 15 minuten heeft hij daar zitten kijken.
Misschien wou hij eerst wat opdrogen?
Uiteindelijk 40 minuten voor we vertrokken me hem lag hij bij Joly in de mand.
Had hij toch een beetje koud?
Hij was een half uur later nog steeds kletsnat.
Zelfs 45 minuten daarna bij de dierenarts was hij nog steeds niet opgedroogd.
Zijn temperatuur was amper 38°C, net op het randje van te koud, bloeddruk was te laag, meerdere meetfouten bij de dierenarts etc.
Hij moet goed ziek zijn geweest.
En begin van dehydratatie uiteraard door dat overgeven, weinig drinken.
In feite neem ik het me zelf kwalijk omdat ik zondagavond de hoop koesterde dat hij door zijn eten enkele uren binnen te houden er zou door komen die laatste nacht.
Want door de behandelingen van de twee andere katten waren we overgeschakeld naar kleine brokjes kattenvoer, terug KVV, terug brokjes en opnieuw net 2 dagen naar kvv voer.
En maine coon hebben een gevoelige maag dus ik zat aanvankelijk op het spoor van maagproblemen.
De dierenarts die de spoedingreep deed bij Joy dacht na ons verhaal over Bas hetzelfde wat aanvankelijk mijn idee van de maagproblemen bevestigde.
De 2 zusjes aten ook weinig, nog een bevestiging dat we te snel hun dieet omschakelden.
Wat ik eerder schreef, je gaat dingen fout aan elkaar koppelen in deze chaos.
Hij dronk niet, bijna de hele voormiddag. Hij at weinig en hij bleef vuil lekken op zijn baard.
Maar het was niet zijn eten. Bij de dierenarts later zagen we dat er ook bloed bij was.
Aan de telefoon zei hij het al, "dat riekt naar nierfalen". Zijn woorden.
Wij dachten er inmiddels net zo over en zo blijkt het ook te zijn geweest.
Na het seniorenonderzoek kregen we opnieuw een uitgebreide uitleg, en ook op elke vraag die wij stelden kwam die uitleg er onvermoeid gegeven door onze dierenarts.
Op het einde is er een stofje in het bloed dat normaal via de nieren wordt afgevoerd zo legt die man ons uit.
Er is een bepaalde stof die door de nieren uit het bloed word gehaald.
Meerdere stoffen natuurlijk maar deze bepaalde stof word door bacteriën omgezet in ammoniak.
Door ontsteking en terug begin van necrose aan de achterste tandjes waar nog wat tandsteen aanwezig was begon hij te bloeden,
en de bacteriën die daar 'wonen' vormen uit dat bloed, omdat die stof er nog in zit die ammoniak die corrosief is dan in de mond wat dus een vervelend proces in gang zet.
Vreemd dat het zo snel kan gaan, in twee dagen tijd.
En je ziet het niet aankomen.
Toen ik in april dit jaar aan het werk was in de tuin met de steekspade had ik deze in de grond geplaatst.
Toen ik ze nodig had nam ik ze weg wat een kromme V vormige vorm van 10? centimeter in de natte grond achter liet.
Daar kwam Bas onmiddellijk zijn plasje maken (zeg maar plas).
Die put was vol, ik schat ruim 25 cl of meer dan een groot cola glas.
Ook onze dierenarts opperde om dat later nadat hij de gewenning achter de rug had en een vertrouwensband had gekweekt met ons toch ook eens na te kijken maar zag er niet een hoogdringendheid in.
Ik zei het net, je ziet het geen moment aankomen als je de kat leert kennen op oudere leeftijd.
Nierfalen is en traaaag proces, en de kat begint steeds meer te drinken zo zegt de theorie.
Zo geleidelijk denk ik dat het een baasje pas na lange tijd kan opvallen maar wij kenden deze kater pas wat het helemaal onmogelijk maakte om zijn waterverbruik in te schatten.
En achteraf kan je wel dingen zeggen maar achteraf, dan is het altijd gemakkelijk om commentaar te geven natuurlijk.
Al helemaal niet omdat ons Jezebel ook steeds meer dronk maar door de komst van Bas was ook dat wat gecamoufleerd.
Na het verlies van Jezebel was er een grote afname van waterverbruik en natte kattenbakvulling.
Dit was nu een erg koude douche, omdat we net daardoor dachten dat we net uit de problemen waren.
Onze twee zusjes zijn inmiddels geopereerd aan de tandjes.
Bas was net aan de beurt om zijn gebit in orde te zetten, tot we nu dit voorhebben.
Normaal drinkt zo een kat steeds meer maar ik maak me zelf geen verwijten want hij dronk blijkbaar al veel voor hij bij ons kwam en met drie katten die graag de vloer eens nat maken is het al helemaal moeilijk vast te stellen.
Een toename van bijvullen drinkfontein hebben we niet gezien.
De laatste paar dagen zelfs een afname, maar op het einde wanneer de nieren kapot gaan word blijkbaar een deel water hergebruikt in het lichaam van de kat waardoor ze na eerder overvloedig drinken en plassen plots veel minder gaan drinken.
Het begin van het einde dus zo heb ik nu begrepen.
De waterconsumptie in de gaten houden is erg belangrijk, dat weten we al en dat wil ik ook mee geven.
Telkens ik 1 liter bij vul noteer ik dit, en ook de betrokken fontein word genoteerd.
Maar verder aan zijn gedrag zagen we tot aan het bijtincident helemaal niets.
Steeds zeer aanwezig, veel aandacht vragen, roepen als hij die te weinig krijgt.
Als een paard op de achterpoten wanneer hij een aai over zijn kop krijgt en zijn neus tegen je hand wil drukken.
Aan tafel naast de laptop en vlak bij mijn gezicht zitten wachten tot ik de kam neem omdat er en knoopje vormt.
Dat heeft hij net afgelopen maanden allemaal geleerd.
Hij heeft eind vorige winter en deze winter dan toch even kunnen glanzen in zijn volle wintervacht, voor het eerst en voor het laatst in zijn te korte leven.
Voorheen heeft hij niet anders geweten dan knopen en trimmen met een tondeuze.
Zijn voormalige baasje komt volgende week nog een maine coon brengen want dat was al eerder besproken en dit gaat gewoon door.
En we gaan haar foto's sturen van Bas.
Want in zijn volle glorie zal ze hem niet meer in het echt kunnen zien.
Her zal opnieuw een moeilijk moment zijn waarschijnlijk.
We sturen deze week nog wat foto's via whatsapp naar haar.
even resumeren he.
Onze Joy was net aan het bekomen van de operatie aan de tandjes en moest meteen terug onder het mes na die gemene beet van Bas.
Ze bleef daarna wel bij mijn vrouw uit de buurt want zij stopte haar zaterdag voor die bijtwondjes en ook voordien voor die tandverzorging in die reismand om haar weg te doen.
Stil was het dus echt helemaal in huis.
Erg stil.
Nog stiller dan vorig jaar, een vreemde gewaarwording.
Kijk het kwam net als vorig jaar allemaal op enkele weken tijd bij elkaar.
En bepaalde gedragingen ga je dan aan de foute dingen koppelen.
Bas die vrijdag wel heel stil was, en achteraf gezien minder aandacht vroeg schreven we bvb toe aan de berisping die hij voordien kreeg voor zijn aanval op Joy.
En we waren allemaal geschrokken toe dat abces openbrak en Joy helemaal buiten strijd op haar krabpaal bleef zitten.
Zaterdagnacht had er iemand overgegeven.
Zondagnacht was het hetzelfde.
Bas zijn eten lag opnieuw op de vloer.
Groot rood licht dus.
En nogmaals, nu met Bas naar onze reguliere dierenarts gisteren, maandag. pffffffff
Wat ik me nu wel afvraag.
Er is senior voeding voor katten, ook voor maine coon.
Nierfalen is een ziekte die bij vele katten vaak opduikt maar het is zo onmogelijk moeilijk te detecteren.
Wat me wel al enige weken opviel, is dat hij dagen had, zelden maar ze waren er.
Dat hij soms meer dan 3 uur na het eten nog wat ongemakkelijk was en een boer moest laten.
Maar meestal niet.
Zo had ik net vorige week het idee opgevat om 2 maal daags op te schrijven welke smaak we de kattengeven, en aantekenen of er een verband kan zijn met een bepaalde smaak warvan hij last heft aan de maag.
Dit is een bijkomend alarmsignaal dat we niet meer zullen negeren, of als onbelangrijk zullen gaan beschouwen.
We hebben terug een les geleerd.
Maar de dood van Bas mag niet zinloos zijn.
Daarom post ik onze ervaringen zo goed als ik kan hier en ik hoop dat iemand dit nuttig vind. Dat er een kat mee geholpen is is mijn wens.
Daarom plaats ik dit bericht.
Er is ook voeding voor coon met slechte nieren.
Ik denk dat je beter af bent met deze laatste en de senior voeding laat liggen.
Maar dat zeg ik nu omdat ik in een jaar tijd 2 katten kwijt ben op 12 jarige leeftijd, en beide aan nierfalen.
Maar zo als onze dierenarts zegt, het is altijd een dag te vroeg dat ze heen gaan.
In de cattery waar onze katten vandaan komen gaven ze vroeger dezelfde kvv worst die ook wij geven, ze zeggen daar zelf dat die voeding gewoon goed is.
Wij waren daar over beginnen twijfelen.
Maar zelf zeggen zij dat ze toen de cattery nog bestond ze die voeding dus ook gebruikten en dat er geen link is met dit nierfalen.
Door tijdgebrek waren zij de laatste jaren overgestapt op de grote brokken van Royal canin, speciaal voor maine coon.
Ligt het dan daar aan, of is dit deels omdat het ras volgens kwa tongen kapot gekweekt word, ik weet het niet.
Graag had ik enkele meningen, opinie's, ideetjes gezien.